យោកប្បកោដីហិបិ
យោ កប្បកោដីហិបិ អប្បមេយ្យំ កាលំ ករោន្តោ អតិទុក្ករានិ ខេទំ គតោ លោកហិតាយ នាថោ នមោ មហាករុណិកស្ស តស្ស
ព្រះពុទ្ធជាទីពឹង
ជាពុំនឹងសព្វសត្តា
ព្រះអង្គកាលប្រាថ្នា
ធ្វើកសាងអស់កាលយូរ ។
រាប់ដោយកោដិកប្បា
ច្រើនគណនាហួសគិតគូរ
បានត្រាស់ជាសព្វញ្ញូ
ត្រាស់ជាគ្រូលើភពឋាន ។
ធ្វើកម្មជាកម្រ
មនុស្សនិករត្រាប់ពុំបាន
តោកយ៉ាកលំបាកប្រាណ
ព្រោះប្រយោជន៍ដល់សព្វសត្វ។
ខ្ញុំសូមឱនសិរសា
ចិត្តប្រាថ្នាបង្គំថ្វាត់
ព្រះពុទ្ធករុណាសត្វ
នោះជាទីពឹងសព្វកាល ។
អសម្ពុធំ ពុទ្ធនិសេវិតំ យំ ភវាភវំ គច្ឆតិ ជីវលោកោ នមោ អវិជ្ជាទិក្កិលេសជាលំ វិទ្ធំសិនោ ធម្មវរស្ស តស្ស។
សត្វតែងកើតស្លាប់បង់
ព្រោះចំណង់កម្មជាគោល
ឱ្យវិលវល់អន្ទោល
ក្នុងភពតូចនិងភពធំ ។
ហេតុតែមិនដឹងធម៌
ជាម្ចាស់ល្អស្អាតសុខុម
ព្រះពុទ្ធតែងសេពសម
ចិត្តខ្ញុំសូមនមស្សការ ។
នូវធម៌ប្រពៃពិត
វិសេសសុទ្ធនោះឯងណា
កាត់បង់នូវអវិជ្ជា
គឺបណ្តេញកិលេសហើយ ។
គុណេហិ យោ សីលសមាធិបញ្ញា វិមុត្តិញ្ញាណប្បភុតីហិ យុត្តោ ខេត្តញ្ជនានំ
កុសលត្ថិកានំ តមរិយសង្ឃំ សិរសា នមាមិ ។
ព្រះសង្ឃអង្គសាវ័ក
មានសំវរៈសទ្ធាទ្រង់
កមដោយគុណសីលត្រង់
និងសមាធិបញ្ញា ។
និងវិមុត្តិញ្ញាណ
កិលេសគ្មានក្នុងអាត្មា
ជាបុញ្ញកេ្ខត្តា
ជនត្រូវការជាកុសល ។
ខ្ញុំសូមឱនសិរសី
ដល់ព្រះអរិយបុគ្គល
ជាបុត្រព្រះទសពល
ជាមង្គលដល់សព្វសត្វ ។
Comments
Post a Comment